
หัวใจหลักในการปฏิบัติธรรม คือ
รู้สึกตัว หรือรู้เนื้อรู้ตัว
พ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่ง ไม่ตามเข้าไปในความคิด ไม่ให้ความคิดหลอกเรา
แล้วก็ รู้จักสภาพจิตใจที่มันเป็นปกติ ซึ่งเป็นสภาพที่อยู่กับเราเสมอ อยู่กับเราตลอดเวลาสภาพเดิมแท้…สภาพไร้กิเลส สภาพไร้ราคะ ไร้โทสะ ไร้โมหะ สภาพบริสุทธิ์…เราทำแค่นี้แหละ
ความเป็นพุทธะ…ความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน มันเบ่งบานออกมาเอง มันทำงานของมันเอง เป็นธรรมชาติ
การปฏิบัติธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นแค่การกลับบ้าน…กลับมาอยู่ให้ถูกบ้าน พอเรากลับถูกบ้าน จิตใจเป็นปกติ มันก็พ้นทุกข์เลย
บทความ
ชีวิตคือความแจ่มแจ้ง
การเห็นหยาบ หรือละเอียด ไม่สำคัญ ความสำคัญ คือความแจ่มแ […]
ชีวิตนั้นเป็นการเห็น
ชีวิตจริงๆ นั้น มันไม่มีดีและไม่ดี ไม่มีแบบที่จะดีกว่าน […]
เข้าใจต่อทุกข์ของชีวิตนี้อย่างลึกซึ้ง
คนคนนึงจะปฏิบัติธรรมได้ ไม่ใช่การสอนให้รีบไปทำอะไร เพื่ […]
มันเป็นอุตสาหกรรม มันไม่ใช่ชีวิต
ทั้งหมดที่เราเคยฟังครูบาอาจารย์พูดหรือแม้กระทั่งผมพูด ท […]
การปฏิบัติธรรมนั้นคลอดออกมาจากการใช้ชีวิต
เราเข้าใจแก่นของการปฏิบัติธรรมไหม? เราเข้าใจไหมว่า มันไ […]