A: ขออนุญาตรายงานการปฏิบัติครั้งที่ 3 ค่ะ
เมื่อก่อนหนูเป็นคนคิดมาก แคร์กับคนอื่นมากกว่าการกลับมาดูใจตัวเอง นั่นคือสิ่งที่ทำให้หนูเป็นทุกข์มาตลอด 20 ปี
แต่หลังจากที่ได้ฟังคำสั่งสอนจากครูบาอาจารย์หลาย ๆ ท่าน
และได้ปฏิบัติตามแนวทางของอาจารย์ คือ [“รู้สึกตัว”, “ไม่หลงเข้าไปในความคิด”, “รู้จักใจที่เป็นปกติ”]
มันก็ทำให้เห็นความทุกข์ที่มันเกิดขึ้น
เวลาที่อนุสัยเดิมๆมันเกิด,,,เมื่อความคิดมากเกิดขึ้น
มันก็จะมีบางสิ่งที่ผุดขึ้นมาว่า “ไม่หลงเข้าไปในความคิด เพราะมันไม่ใช่เรา”
มันก็จะมี”สติ” และเกิด “ความรู้สึกตัว”เกิดขึ้นต่อเนื่องกัน
จากนั้นก็ไม่มีใครทุกข์
มีแต่ #เห็นความทุกข์กำลังแสดงให้เห็นตรงหน้า #แล้วมันก็ดับไปเอง
เมื่อมันดับ ก็จะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
ซึ่งเมื่อมีสติ จะเห็นความเกิดดับของความทุกข์ และกิเลสค่ะ(โลภะโทสะ) แต่โมหะยังไม่เห็นค่ะ
มันก็ทำให้ความทุกข์ที่เคยมีลดลง เวลาที่มีสติเท่านั้น
แต่บางครั้งหนูก็ยังหลงเข้าไปในโลกของความคิด แล้วมันก็เครียด
ร่างกายเครียด จิตใจเครียด แล้วมันก็ทุกข์ พอมันเห็นทุกข์ จิตมันถึงจะวาง
มีสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่มีสติคือ เมื่อก่อนเวลานั่งสมาธิจะรู้สึกว่าตัวเองตัวใหญ่มาก
แต่ปัจจุบันมันรู้สึกได้ ไม่ว่าจะเดินหรือขับรถ(ถ้ามีสติ) ประหนึ่งจิตเป็นมดตัวหนึ่งที่มันอยู่กับร่างใหญ่ๆ ไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ มาจากการปฏิบัติที่ถูกต้องหรือไม่คะ
กราบอาจารย์ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
Camouflage: ปฏิบัติได้ดีมากครับ
ความทุกข์ จะสอนเรา
ขอแค่เรา อย่ากลัวความทุกข์
ไม่ต้องรู้สึกว่า ปฏิบัติพลาด หลงไปทุกข์
หรือว่ารู้ไม่ทัน หรือว่ารู้ช้าไป
เพราะเราทุกคนต้องมีบทเรียนบ่อยๆ กับความทุกข์
ทุกข์มันจะคอยเคี่ยวกรำเรา ว่าเรายังทุกข์อยู่
#แล้วเราจะไม่ประมาท หลงระเริง ไปในโลก ไปทำเรื่องไร้สาระ
ถ้าเข้าใจแบบนี้ เราจะขอบคุณความทุกข์ ที่เป็นครูบาอาจารย์ ที่ดีที่สุดของเราครับ
เวลานั่งสมาธิแล้วรู้สึกตัวใหญ่ ก็เป็นอาการแสดงอย่างหนึ่งของปีติครับ
ก็แค่รู้ ว่าเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องสนใจมัน
จิตโดยธรรมชาติ มันก็วิ่งวนอยู่ในกาย และนอกกาย(คือหลงไปเลย)
ไม่ต้องสนใจว่ามันเล็ก หรือใหญ่นะ ข้ามไปเลย
เอาแค่ว่า รู้สึกตัวได้ อยู่กับเนื้อกับตัวได้ ไม่ตามเข้าไปในความคิดปรุงแต่ง นั่นใช้ได้ละครับ
A: หนูเห็นความไม่อยากมาทำงาน
เห็นสภาพร่างกายที่ร้องไห้ ที่ทนความทุกข์ไม่ได้ แต่ก็ทำได้แค่ดูมันไป
Camouflage: ให้เวลาตัวเองได้เรียนรู้
รู้จักการปฏิบัติให้ถึงเนื้อแท้ ถึงหลักจริงๆ
พอถึงเวลาที่เราจะก้าวออกมาจากโลก
เราจะเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ ไม่เขว ไม่วิ่งหาโน่นนี่ ไปเรื่อยๆ ไม่จบไม่สิ้น
A: กราบขอบพระคุณอาจารย์ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
หนูไม่รบกวนอาจารย์แล้วค่ะ
?