มีแค่หน้าที่

 

ปฏิบัติธรรม #อย่ามีเป้าหมาย

เป้าหมาย จะพาให้เราเป็น
#นักทำ
#ไม่ใช่นักปฏิบัติธรรม

มีหน้าที่ 3อย่าง
#รู้เนื้อรู้ตัว
#พ้นออกจากโลกของความปรุงแต่ง
#หันมาดูใจ
ปกติก็”รู้จัก”ว่าเป็นแบบนี้
ไม่ปกติก็”รู้จัก”ว่าเป็นแบบนี้
แค่”รู้จัก”แล้วก็ผ่านไป

แล้วมันจะค่อยๆ”ตื่น”ขึ้นเอง

ไม่ต้องคาดหวังว่ามันจะตื่น
เพราะมันจะตื่น”เอง”อย่างค่อยเป็นค่อยไป

จิตใจจะค่อยๆปลดเปลื้องภาระ”เอง

ทุกอย่างจะค่อยๆเป็นธรรมชาติ”เอง

ขอแค่ทำหน้าที่ที่บอกไว้ “แค่นั้น

แล้วสัจธรรม ของ #อนัตตา
จะทำงานหามรุ่งหามค่ำ
“ด้วยตัวมันเอง “

จนพาจิตทุกดวง บรรลุธรรม ในที่สุด”เอง”
*
*
*
แต่หากเรามีแต่ความหวัง

ทำหน้าที่ภายใต้ความหวัง

ธรรมชาติของ”อัตตา” จะทำงานหามรุ่งหามค่ำเช่นกัน

จิตเราจะดีตามที่เรามีเป้าหมาย
แต่ก็”ดีซื่อบื้อ”อยู่แค่นั้น
เพราะอัตตามีขีดจำกัด ทำได้แค่นั้น

จิตเราจะไม่ติดอะไร จะไม่ประคองอะไร จะหลุดจากอะไร ตามที่เราหวัง แต่ก็อยู่แค่นั้น

#พัฒนาไปต่อไม่ได้

เต็มที่ที่ไปต่อได้ คือ ธรรมชาติของการ”ทำแบบนั้น” #จะสร้างภพขึ้นมา
ภพที่เราชอบทำให้เป็นแบบนั้น

และในที่สุด #เราก็ติดอยู่ในภพนั้น

จนกว่าจะมีทุกข์สาหัสหน่อย
จึงจะกระชากเราออกมาจากภพที่เราสร้างขึ้นมาเองอย่างแนบเนียนได้

ทำไมแนบเนียน เพราะทำเก่งๆ แล้วมันแค่ระลึกถึง จิตก็วิ่งเข้าภพนั้นไปเลย

เวลาใครถามว่าทำหรือเปล่า
จะรู้สึกไม่ได้ทำอะไรเลย
มันเป็นเอง ออโต้

คำตอบดูดีมาก
แต่หายนะมากเช่นกันครับ

เพราะเรา”สร้างกับดัก”ให้ตัวเอง
ด้วยความหลงผิด อยากปฏิบัติให้ดี
บนความคาดหวังของตัวเอง
*
*
*
ดังนั้นขอให้เราแม่นในหลัก

ทำแค่หน้าที่

ไม่แทรกแซงให้ดีกว่านี้

เราจะไม่ติดกับดักแบบนี้แน่นอน

เพราะเราอยู่บนเส้นทางของ
#อนัตตาอย่างแท้จริง

Camouflage