ทำไมเราจึงมีหลักการ?
เพราะลึกๆเรามีความเชื่อว่าสิ่งที่เรายึดเป็นหลักการนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
และเมื่อชีวิตเราถูกตรึงไว้ด้วยหลักการ ชีวิตเราจะขาดอิสระ
นั่นเท่ากับว่าเรากำลังพันธนาการตัวเองด้วยความเชื่อใดความเชื่อหนึ่ง
และความเชื่อนั้นจะผูกเราเอาไว้ จะครอบงำเราเอาไว้ ไม่ให้เราเป็นอิสระจากสิ่งทั้งปวง
.
ความไม่อิสระนั้นเป็นทุกข์
มนุษย์ทั้งหลาย ถูกตรึง ถูกครอบงำ ไว้ด้วยหลักการ ด้วยความเชื่อ ซึ่งมีทั้งหลักการที่ดูดีมาก และหลักการที่ดูไม่ดีก็มีเช่นกัน
แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นนั้น กำลังแสดงให้เราเห็นว่า เรายังไม่พ้นไปจากความเชื่อ จากพันธนาการ จากบางสิ่งที่เรายึดถือเอาไว้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นตัวบุคคล หรือ สิ่งของ หรือ นามธรรมใดๆ
.
.
.
ชาวพุทธทั้งหลาย ถูกสั่งสอนมาอย่างยาวนาน ในยามที่ชีวิตของเรายังคงลุ่มๆดอนๆ ว่าให้พวกเรามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุด ซึ่งเป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่ง
แต่เมื่อถึงวันหนึ่งที่ชีวิตเรานั้น กลายเป็นพระรัตนตรัยขึ้นมาเองแล้ว เราจะหมดที่ที่จะต้องพึ่ง เราไม่ต้องพึ่งอะไรอีก เพราะตัวเรานั้นเป็นที่พึ่งเองเสียแล้ว เรียกว่าหมดที่พึ่ง หมดที่ยึด หมดพันธนาการที่ผูกเราเอาไว้
ที่พึ่งนั้นได้กลายเป็นเราเอง (พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่ามีเรา ภาษานั้นมีข้อจำกัดของมันอยู่) ชีวิตของเราจึงเป็นอิสระสูงสุด
เป็นชีวิตที่ไม่ยึดติดกับความเชื่อ หรือหลักการใดๆอีกเลย เพราะเราเองกลายเป็นหนึ่งเดียวกับที่พึ่งสูงสุดของชีวิตไปเสียแล้ว ดังนั้นที่พึ่งอื่นๆก็หมดความหมายไปโดยปริยาย
เราจะมีชีวิตอยู่ ในลักษณะของการเป็นอยู่ (being) ในกระแสของธรรมชาติ หรือจะเรียกว่าเป็นหนึงเดียวกับธรรมชาติก็ได้
เราจะตอบสนองทุกสิ่ง ไปตามเหตุปัจจัยของธรรมชาติ ด้วยปัญญาญาณ ไม่ใช่ตอบสนองด้วยความเชื่อหรือหลักการอะไรใดๆเลย
และนั่นคือ การมี “อิสระจากชีวิต“อีกทีหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ “การมีชีวิตอิสระ”
.
.
.
ในซีรี่ย์ พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก มีคำสอนดีๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่จะนำมาแบ่งปันกัน ดังนี้ครับ
เมื่อไรก็ตามที่คนเขายึดมั่นกับหลักการในชีวิตของเขา และเมื่อนั้นแล้วเขาจะสูญเสียอิสระภาพ
เขาจะกลายเป็นคนที่ยึดติด เขาจะคิดว่า หลักการของเขานั้นถูกต้องทุกอย่าง และความเชื่อของตนเองนั้นถูก ส่วนที่เหลือนั้นไม่ใช่เรื่องจริง
และเมื่อเราเสียอิสระทางความคิด เราจะยึดติดกับความคิดเดียว มนุษย์เราก็จะยิ่งทุรนทุราย เป็นจุดเริ่มต้นของความดิ้นรนแสวงหาและความขัดแย้ง
ความเชื่อในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถึงจะเชื่อว่า “ไม่เชื่อ” ก็ตาม ก็ทำให้ตนยึดติด
ความคิดมีพลังมหาสาร และมันจับเราไว้ จับไว้อย่างแน่นหนา การยึดติดกับความคิดคืออุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของการเติบโตจิตวิญญาณ
หากเราติดอยู่ในนั้น ประตูแห่งความรู้อันนิรันดร์ ก็จะไม่สามารถเปิดออกได้เลย..
.
.
.
จงอย่าปล่อยให้ชีวิตติดกับอะไร ไม่ว่าจะเป็นบุคคล หรือสิ่งของ วัตถุอะไรก็ตาม
จงเป็นอิสระจากมัน จากสิ่งที่พันธนาการเราเอาไว้
Keep Moving!!!
Camouflage