A: วันนี้นั่งพิจารณา การที่มาถึงวันนี้ มันมีจุดเปลี่ยนตรงไหน ได้อย่างไร
นึกถึงจุดเริ่มต้นที่
โค้ชให้ออกจากสวนธรรม
ฝึกอยู่กับตัวเอง
ตัดออกจากโลกภายนอก
กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ในโลกนี้
มีชีวิตที่ไร้คุณค่า
ชีวิตที่ไม่มีใครเอาอะไรกับเราแล้ว
(ชีวิตคล้ายพระออกธุดงค์ ไม่กลับมาในโลกอีกแล้ว)
และเมื่อเราไปถึงจุดนั้น
เราจะทุกข์มาก
อัตตาตัวตนเราจะถูกทำลายไปด้วยความไร้คุณค่าของตัวเรา
และ “เราต้องอยู่กับมัน”
” อดทนที่จะต้องอยู่กับมัน”
ทำให้เข้าใจถึง การได้เดินทางไปเจอกับส่ิงแวดล้อม กับครูบาอาจารย์
ที่ท่านได้ทำให้เห็นสภาพที่ กิเลส อัตตา ตัวตน ถูกทำลายลง หรือโดนนวดจน อ่วม
จนเห็นถึง กิเลส อัตตา ตัวตนมันร้ายกาจมาก “มันเป็นสมุทัย” ต้นเหตุที่ทำให้ทุกข์ ให้โทษมาก
ตอนนี้เห็นใจ ที่มันยอม มันวางลง ได้
ต้องขอบคุณ สิ่งแวดล้อมครูบาอาจารย์จริงๆ
อดรนทนไม่ได้ ที่จะบอกนะครับ
แค่นั้นครับ
Camouflage: สาธุ สาธุ สาธุครับ
ยินดีด้วย กับแต่ละก้าวย่างที่ได้เพิ่มความเข้าใจในสมุทัยมากขึ้นเรื่อยๆครับ
ผมยืนยันครับ ว่าความทุกข์ ความผิดหวัง ความลังเลสงสัย ความไม่พอใจ ความโกรธ ความเศร้าใจ เสียใจ เหล่านี้ เป็นครูที่ดีที่สุดของเรา ที่จะช่วยไม่ให้เราตกอยู่ในความประมาทจริงๆครับ
มันทำให้เรารู้ว่าถ้าจิตนี้ยังไม่เพิกถอน ยังไม่พ้นจากความหลง
ก็จะมีความสุข และ ความทุกข์
ให้รับตลอดชีวิตครับ
ยามสุข ก็ดีไป
แต่ยามทุกข์นี่สิ พาคนเราฆ่าตัวตายได้ ฆ่าคนอื่นได้ รวมถึงทำบาปอื่นๆได้มากมายครับ
แต่เมื่อเรารู้จักเรียนรู้ และช่างสังเกต เราจึงได้รู้จักประโยชน์ที่โดนขนาบแล้วขนาบอีก นั้นช่วยเราเช่นไร
ความซาบซึ้ง รู้จักบุญคุณของครูบาอาจารย์ก็เกิดขึ้นในจิตใจอัตโนมัติครับ
จนเรามีโอกาสที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือ ได้รู้จักว่า “อะไรเป็นเหตุแห่งทุกข์”
ซึ่งก็คือ “การหลงเข้าไปคิดปรุงแต่ง” จนเป็นจริงเป็นจัง เป็นตัวเป็นตน เป็นเรื่องเป็นราว จนมีเรามีเขาขึ้นมาจริงๆ
เมื่อเรารู้จักเหตุแห่งทุกข์แบบนั้น ว่าสร้างทุกข์ให้เราเพียงใด
เราจะเริ่มรู้จักการสร้าง “เหตุแห่งการดับทุกข์” นั่นก็คือ
“การพ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่งทั้งปวง”
ด้วยเครื่องมืออันทรงพลัง ก็คือ “ความรู้สึกตัว”
และเมื่อเรารู้แล้ว ว่าชีวิตนี้ต้องเจริญอะไร
#เราจะไม่ย่อท้อที่จะหมั่นรู้สึกตัว
จากรู้ได้ช้า ก็จะรู้เร็วขึ้น จนรู้ได้เนืองๆ
และเมื่อเราเริ่มออกเดินทาง เราจะมีกำลังใจมากขึ้นเรื่อยๆ
เราจะไม่ยอมตกเป็นทาสของความคิด จนพาให้เกิดการหลงผิดอีกต่อไป
เพราะเมื่อความรู้สึกตัวนั้นเริ่มเจริญขึ้น ความดับทุกข์ก็เริ่มผลิบานให้เรารู้สึกได้ทันทีครับ