ต่อเทียนธรรม 20

A: สวัสดีครับอาจารย์

อาจารย์สุขภาพแข็งแรงดีนะครับ
อาจารย์ครับ ขอบพระคุณคำบริกรรมที่อาจารย์แนะนำ
ให้เอาไว้ใช้เป็นอุบาย ที่ว่า

“อืม…ตอนนี้เป็นแบบนี้”

ก่อนหน้านี้มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับผม เกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ

เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นทำให้ผมพบคำตอบที่แท้จริงด้วยตนเอง
เลยขออนุญาติเล่าให้อาจารย์ฟังครับ

มีอยู่ช่วงนึงผมอ่านหนังสือธรรมมะเล่มนึง ซึ่งผมว่าอื้มเค้าเขียนดีจั
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าจริงๆแล้วดีจริง หรือไม่จริง

แค่รู้สึกเหมือนคนเขียน เขียนได้ละเอียด มีหลักการ และมั่นใจในวิธีปฏิบัติ

ก็รู้สึกว่าท่านเขียนดี ท่านอธิบายที่มาที่ไปของชีวิต
และการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ได้น่าอ่านดีครับ

ประเด็นสำคัญของท่านคือ ท่านเน้นใช้อุบาย ประมาณว่า
เวลาคิด ก็ให้รู้ทันแล้วพูดในใจ(คิด)ว่า “ไร้สาระ อย่าไปคิด
มันเป็นเรื่องธรรมดามันเป็นอดีตไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องของเรา
ของเขา หรือของใคร อวิชชามันคิด ธาตุโง่มันคิด ”

ท่านจะมีเป็นคำและประโยค ให้เลือกใช้ประมาณนี้
โดยท่านบอกว่าเป็นอุบายที่ใช้ฝึกจิตตั้งแต่สมัยพุทธกาล

ด้วยความที่ผมเคยฟังธรรมบรรยายของอาจารย์มาก่อน หลายครั้ง

ผมจำได้ว่า อาจารย์ก็ไม่ได้ปฏิเสธอุบาย อุบายสามารถใช้ได้ดีเมื่อจำเป็น

เวลาเกิดปัญหาความทุกข์เรื่องเดิมๆซ้ำซาก อุบายจะมีประโยชน์

ผมอ่านผมก็คิดว่าอืม เอาอุบายมาใช้พร้อมรู้ทันความคิด น่าจะดี
การปฏิบัติอาจจะได้ผลเร็ว

ผมก็เริ่มเลย ใช้อุบายคำพูดทุกครั้งที่รู้ทันคิด

ก่อนหน้านี้เวลาผมรู้ทันความคิด ผมจะแค่รู้สึกตัว โดยหายใจเข้าลึกๆแรงๆหรือยาวๆครับ

ในตอนแรกผมตั้งใจใช้อุบายมาก และ(คิดไปเอง)ว่าได้ผลดี

แต่ลึกๆมันเหนื่อยมันหนัก ยิ่งใช้บ่อยๆ เหมือนกับคิดซ้อนคิด

แต่ตอนนั้นผมก็ยังใช้อุบายแทนรู้สึกตัวเหมือนแต่ก่อน เพราะคิดว่าดีกว่า

แต่ลึกๆในใจก็รู้สึกสบสน สงสัย ว่าดีจริงหรือ

ทำไมใช้บ่อยๆแล้วรู้สึกเหนื่อยๆหนักๆ

ผมใช้อุบายฝึกได้4-5วัน จนถึงวันนึงผมก็ได้คำตอบที่ผมสงสัยอยู่ว่าดีจริงมั้ย

คืนนึงผมนอนหลับ ผมนอนไปได้แค่20นาที ผมก็ฝันครับอาจารย์
เป็นความฝันที่น่ากลัวมาก ผมรู้สึกเหมือนโดนของ โดนผีเข้า เหมือนผีอำ

มันเริ่มจากเสียงคนบ่นๆๆ แล้วดังมากขึ้นๆ ในฝันผมก็เริ่มโกรธ
จนตะโกนด่าตอบกลับไป ให้เงียบๆ ปรากฏว่ายิ่งหนักเลย
จนสุดท้ายผมรู้สึกเหมือนผีเข้าสิงควบคุมร่างกายไม่ได้ เสียงบ่นดังไม่หยุด

ซักพักในฝันตอนนั้น เหมือนผมมีสติในฝัน ผมก็ใช้อุบายเลย

ไร้สาระ อย่าไปคิด….. ปรากฏว่ามันตื้อไปหมด จำไม่ได้ว่า อุบายว่ายังไงบ้าง

จำได้อย่างเดียว คือไร้สาระ
เลยยิ่งใช้อุบายสู้
บริกรรม ”ไร้สาระๆๆๆๆ”

ปรากฏว่ายิ่งหนักเลยครับ หนักมาก ไม่ได้ผลเลย เหมือนจะโดนสิงเต็มที่แล้ว

ในจังหวะนั้นเอง สติก็นึกขึ้นได้ว่าต้อง “รู้สึกตัว”

ในฝันผมก็สูดลมหายใจเข้าใหญ่ รู้ลมมากๆๆเข้า

จนสุดท้าย…. ลมหายใจสุดท้าย ในที่สุดก็ ……หลุดครับ

ผมลุกพรวดตื่นขึ้นมาเหมือนคนละเมอ จนแฟนตกใจตื่น
ผมเหงื่อแตก หัวใจเต้นไม่หยุด รู้สึกเหมือนเกือบโดนรถชนอะไรแบบนั้น

เรื่องนี้ทำให้ผมเข้าใจเลยครับ
ได้คำตอบ ผมรู้ซึ้งเลย ว่าผมจะปฏิบัติยังไงต่อไป

อาจารย์พูดถูกมาตลอด

ความรู้สึกตัว เป็นความบริสุทธิ์
เป็นเหมือนน้ำใส เติมน้ำใสให้มากๆ น้ำจะใสเอง

แต่อุบายเป็นความคิด
เหมือนน้ำสีขาว
ใช้ได้เมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น

แต่ก็มีเหตุให้ผมได้ใช้อุบายของอาจารย์ครับ เพราะผมยังมี
ทุกข์บางเรื่องที่มันซ้ำซากจนต้องใช้อุบายช่วย

ตั้งแต่แรกๆ ผมไม่ชอบอุบายที่อาจารย์ให้มาเลยครับ
“อืมม…ตอนนี้เป็นแบบนี้”

ผมรู้สึกว่ามันธรรมดาๆมากกก
เลยไม่สนใจมันเลยครับ
ผมเลยรู้สึกตัวอย่างเดียว

พอมาเจออุบายของหนังสือเล่มที่ผมอ่านที่เล่าให้อาจารย์ฟัง
ผมคิดว่าโอ้นี่แหละ อุบายที่เราจะใช้เจอแล้ว

แต่ทุกอย่างไม่ใช่เลย
อุบายอาจารย์วิเศษมาก

“มันวิเศษ เพราะมันธรรมดา”

ด้วยความที่มันธรรมดา
มันตรงกลาง มันไม่แบ่งแยก ตัดสิน

มันเลยแค่รู้ และ ตื่น ขึ้นมาได้
โดยที่ไม่รู้สึกหนัก หรือเหนื่อยเวลาใช้เลย และได้ผลดีมากๆในสถานการณ์นั้นๆ มันทำให้ผมหลุดออกได้

แต่ผมก็ไม่ลืมที่อาจารย์สอนครับว่าอุบายก็เป็นแค่อุบาย ใช้เมื่อจำเป็น
แต่ไม่มีอะไรดีกว่า “ความรู้สึกตัวที่บริสุทธิ์

ขอบพระคุณทุกคำสอน คำแนะนำของอาจารย์มากๆครับ
ตอนนี้ผมโพสต์แนะนำให้คนได้รู้จักธรรมบรรยายอาจารย์ มาได้เดือนกว่าแล้วครับ

ได้ผลตอบรับดีมาก

ทุกคนที่เค้าเปิดใจ
หรือมีเหตุปัจจัยให้ได้อ่านได้ฟัง

มาขอบคุณที่แชร์ให้ได้พบ และประทับใจในธรรมบรรยายของอาจารย์

ผมดีใจมากที่ได้ช่วยให้คนหลายๆคน ที่เหตุปัจจัยเหมาะสมให้มีโอกาสได้พบได้ฟังธรรมบรรยายของอาจารย์ครับ

ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรงนะครับ
ขอบคุณครับ

Camouflage: สาธุ ประสบการณ์ตรง เป็นเครื่องยืนยันที่ดีที่สุดในแต่ละคำสอนที่เราได้รับฟัง หรือรับคำแนะนำไปแล้วครับ

A: ขอบคุณครับอาจารย์