ความแจ่มแจ้งในชีวิตเป็นความฉับพลัน ทันที ไม่ใช่การฝึก
สิ่งเดียวที่ต้องมีในความฉับพลันนั้นคือ สิ่งแวดล้อมต่อชีวิตนี้ วิเวก สันโดษ เงียบ
และแจ่มแจ้งในโครงสร้างของชีวิตที่เกิดมาว่า สิ่งที่บงการชีวิตนั้น ด้วยความคิดทั้งหลาย หรือด้วยความรู้ทั้งหลาย หรือด้วยแนวคิดที่จะเป็นอะไรที่ดีกว่านี้ #แจ่มแจ้งในความลวงหลอกทั้งหมดนี้ และไม่ไหลไปตามนั้น
ชีวิตของผมทั้งหมดคือ มีแต่รู้ว่าอะไรไม่ใช่ แต่พวกเรานักปฏิบัติธรรม เราปฏิบัติธรรมในเชิงที่ พอสำเร็จอันนี้…อืม ใช่แล้ว พอได้อย่างนี้…เอ น่าจะอย่างนั้นมากกว่า พอได้อะไรอีก…อื้มม อย่างนี้ใช่กว่า
เรามีแต่ “ใช่” กับ “ใช่กว่า”
ของผมมีแต่ “ไม่ใช่” ไอนี่..ไม่ใช่ ไอนั่น..ไม่ใช่ ทุกวันผมมีแต่ “ไม่ใช่”
เพราะธรรมะไม่มีจุดยืน ไม่มีที่ตั้ง
ถ้าทันทีมีคำว่า “ใช่” เช่น “ในชีวิตเรา เป็นแบบนี้แหละ ใช่แล้ว” นั่นคือปัญหา
ตัวที่เห็นแจ้งนี้ มันไม่เคยได้รับอะไร มันรับอะไรไม่ได้ มันเลยใช่ไม่ได้เหมือนกัน
เราต้องเข้าใจว่า เราไม่สามารถจะเป็นอะไรได้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรที่ดีกว่านี้ ที่ถูกเรียกว่า โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี พระอรหันต์ มันเป็นไม่ได้ ไม่มีใครจะเป็นได้
ถ้ามีใครสักคนเป็นได้ คนคนนั้นอยู่ในกระบวนการของการพยายามที่จะวิวัฒนาการอวิชชานี้ แค่นั้น เขาถึงรู้สึกว่า “เราเป็นสิ่งนั้น เราถึงที่นั่นแล้ว”
การที่เรารู้สึกว่า เราถึงที่ไหนก็ตาม นั่นคือจุดยืน นั่นคือที่ตั้ง
ในความจริง การถึงที่ไหนก็ตาม เป็นแค่ Condition ใหม่ในชีวิตขณะนี้ แค่นั้น
ไม่ว่าจุดไหนก็ตามที่เราไปถึง ดีแค่ไหนก็ตาม ถ้าเรารู้ทัน มันเป็นแค่ Condition ใหม่ในชีวิต หรือในจิตขณะนี้ แค่นั้น
แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง และไม่มีใครไปเป็นมันได้คือ ความแจ่มแจ้ง
ความแจ่มแจ้งหรือจิตวิชชานี้ ไม่มีความสามารถในการรับอะไร ได้รับความสุข ได้รับความทุกข์ ได้รับความพ้นทุกข์ ได้เป็นอะไร มันไม่มีความสามารถนั้น
เพราะฉะนั้น สิ่งที่มันรู้ มันเพียงแต่รู้โครงสร้างของขณะนี้แค่นั้น และไม่ว่าความคิดจะบอกว่า ขณะนี้เป็นอะไร ทั้งหมดก็คือ Condition
เพราะฉะนั้น การที่จะมีใครสักคนนึง เป็นอะไรขึ้นมา เขาแค่ได้ Condition ใหม่เฉย ๆ แค่นั้น
Camouflage
14-01-2566
ฟังธรรม
YouTube : https://youtu.be/wFbqrc1kEcc