311.ที่สุดของอัตตา

 

วิธีการปฏิบัติธรรม หรือคำสอนใดๆ ที่แม้จะถูกต้องมากเท่าไหร่ก็ตาม ถ้าคนเราได้ฟังเข้าแล้ว แล้วรับเอาไปทำ ด้วยความเชื่อ ด้วยความศรัทธา ด้วยการคิดไตร่ตรองด้วยความคิดของตัวเอง กระบวนการทั้งหมดจะกลายเป็นกับดัก

และกับดักอันขาวใสสะอาดนี่เอง ที่ทำให้มนุษย์คนหนึ่ง ไม่รู้จักความพ้นทุกข์ ไม่รู้จักความหลุดพ้น

ความหลุดพ้นหรือความพ้นทุกข์นั้น คือความแจ่มแจ้งว่า ไม่มีใครสักคนหนึ่งเป็นคนพ้นทุกข์ ไม่มีใครสักคนหนึ่งเป็นคนหลุดพ้น

อัตตาไม่สามารถจะหลุดพ้นได้

อัตตามันมีหน้าที่ของมัน

….

ชีวิตนั้นต้องแทงทะลุผ่านม่านมายาทั้งหมด ซึ่งก็คืออัตตา

การแทงทะลุผ่านม่านมายาทั้งหมดที่เรียกว่าอัตตานั้น คือความต้องการ ความสามารถในการใส่ใจต่อกระบวนการทั้งหมดของอัตตา

มันไม่ใช่การทะเลาะกับอัตตา การทะเลาะกับอัตตา คือการที่เราจะกลายเป็นคนอีกคนหนึ่ง คือไม่มีอัตตา ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องของการปฏิบัติธรรม นั่นเป็นแค่ที่หมายใหม่ ที่ความคิดกำลังบอกตัวเอง กำลังหาที่หมายที่ดีกว่า ที่เป็นอยู่ในขณะนี้ และทั้งหมดนั่นคือความคิดเฉยๆ คือความคับแคบ

ด้วยการมีความสามารถที่จะ…

…แจ่มแจ้งในวิธีการทำงาน หรือธรรมชาติของอัตตาทั้งหมดนั้น

…แจ่มแจ้งกับวิธีหนีของมัน วิธีแสวงหาของมัน วิธีคิดของมัน

…แจ่มแจ้งกับความสามารถอันเลิศล้ำของมัน ในการคิด วิเคราะห์ พิจารณา เข้าใจ

…จนในที่สุดแจ่มแจ้งอย่างลึกซึ้งว่าอัตตานี้เอง กำลังใช้สรรพกำลังทั้งหมด เพื่อที่จะพ้นทุกข์

และเกิดความเข้าใจอย่างฉับพลันว่า มันไม่มีวันพ้นทุกข์ต่างหาก มันแค่ทำหน้าที่ตามธรรมชาติของมัน ที่จะปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยจากความทุกข์

ผมอยากให้เราเข้าใจว่า ระบบของอัตตานั้นสามารถที่จะหลอกมนุษย์คนหนึ่งที่เรียกว่า “นักปฏิบัติธรรม” ได้อย่างแนบเนียน

และความเข้าใจนี้ไม่สามารถที่จะแค่ฟังผม แล้วก็บอกว่าเข้าใจแล้ว

แต่ความเข้าใจนี้ ความแจ่มแจ้งในเรื่องเหล่านี้ทั้งหมด จะต้องเกิดขึ้นในชีวิตของเราเอง ที่อัตตานั้นพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะพ้นทุกข์

เราไม่ห้ามมัน เราไม่กำจัดมัน เราไม่ฆ่ามัน เราไม่ทำลายมัน

เราต้องไปถึงที่สุดของมัน ว่ามันคืออะไร

และเมื่ออัตตาใช้สรรพกำลังทั้งหมด เพื่อที่จะหนีทุกข์

และเมื่อถึงจุดนั้น จุดที่มันไม่มีสติปัญญา ไม่มีความสามารถพอที่จะหนีทุกข์ได้อีกแล้ว

ตัวมันเองจะยอมแพ้ ตัวมันเองจะศิโรราบ

และขณะนั้นจะเกิดความเข้าใจ แจ่มแจ้งในอริยสัจ 4

แจ่มแจ้งว่า ทั้งหมดที่อัตตาพยายามจะทำนั้น คือ ทุกข์

แจ่มแจ้งว่า ทั้งหมดที่อัตตาพยายามจะทำนั้น เป็นโรงละครโรงใหญ่มากในชีวิตของเราทุกคน โดยเฉพาะนักปฏิบัติธรรม

ถ้าเราเข้าใจทั้งหมดที่ผมพูด ด้วยตัวเราเอง เราจะค้นพบว่า การมีชีวิตที่เกิดมานั้น เป็นเพียงแค่ความสามารถในการผ่านประสบการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต โดยที่ไม่มีความแบ่งแยก ว่าอันนี้ถูกหรือผิด ดีหรือชั่ว มันเป็นเพียงแค่ประสบการณ์

และการผ่านประสบการณ์ทั้งหมดนั้น คือ ชีวิตที่แท้จริง

ไม่มีมายาใดๆ ขยายประสบการณ์ของผัสสะเหล่านั้น ไม่ว่าทางตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือใจ

ไม่มีใครสักคนหนึ่งขยายประสบการณ์ที่เป็นเนื้อแท้นั้น ให้กลายเป็นโรงละครโรงใหญ่ในชีวิต

Camouflage
03-09-2565

ฟังธรรม : https://youtu.be/5OtNHKzgveo

ดาวน์โหลด mp3 : https://mcdn.podbean.com/mf/download/t4h2hn/311.mp3