ชีวิตของการปฏิบัติธรรมนั้นไม่สามารถจะมีจุดอ้างอิงใดๆ ได้ ไม่สามารถจะมีจุดตำแหน่งที่เป็นศูนย์กลางของการไว้ใช้อ้างอิงหรือเปรียบเทียบได้
เพราะถ้ามีจุดอ้างอิงและเกิดการเปรียบเทียบ มันคือความแบ่งแยก จะเกิดการตัดสิน และผลจากการตัดสินนั้น จะเกิดอะไรอีกหลายอย่างที่เราเรียกว่า กรรม
ชีวิตที่ไม่มีจุดอ้างอิงใดๆ เลย คือความสมบูรณ์ ความเป็นทั้งหมด ของแต่ละขณะในการใช้ชีวิต
โดยไม่มีการอ้างอิงกับความรู้ กับตำรา กับสิ่งต่างๆ ที่เราเคยเรียนมา
เพราะถ้าชีวิตในขณะนี้กำลังต้องใช้ทิศทาง หรือจุดอ้างอิงของความรู้ หรือสิ่งที่เราเชื่อว่าถูกต้อง ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นอดีต ชีวิตขณะนี้ของเราจะกลายเป็นอดีต
ความเข้าใจในชีวิตนั้น เกิดขึ้นได้ขณะนี้เท่านั้น โดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบกับความรู้ใดๆ ที่เราเคยมีมาเลย
การที่เราคนนึงปรากฏขึ้นในขณะนี้ และคอยเปรียบเทียบขณะนี้กับอดีตที่เราเชื่อ ว่าถูก ว่าดี มันมีความรู้สึกยังไง?
มันเต็มไปด้วยตัวเรา มันเต็มไปด้วยความแบ่งแยก มันเต็มไปด้วยความเห็นที่ว่า เราคนนึงจากจุดนี้…จะไปถึงจุดที่เราเชื่อว่าถูก ที่เราเชื่อว่าดี เราจะกลายเป็นสิ่งนั้น นี่คือชีวิตของระยะทางและการเวลา
เราพยายามจะเปลี่ยนจิตใจนี้ ให้เป็นดั่งอุดมคติที่เราหวังเอาไว้ ให้เป็นดั่งอุดมคติที่เราเชื่อตามทฤษฎีบางอย่าง
เราทุกคนคิดเหมือนกันว่าเมื่อเราปฏิบัติธรรมแล้ว เราจะกลายเป็นอีกอย่างหนึ่งที่ดีกว่าตอนนี้
เราไม่เข้าใจว่า การปฏิบัติธรรมเป็นเพียงแค่มิจฉาทิฏฐินั้นหายไป
.
เมื่อมีการกระทบเกิดขึ้น มีความโกรธเกิดขึ้น มีความไม่พอใจเกิดขึ้น มีความหงุดหงิดเกิดขึ้น
ขณะนั้น เกิดอะไรขึ้นกับเรา ?
ขณะถัดมา เราทำอะไร ?
เราเห็นกระบวนการของความคิดไหมว่า เรากำลังดึงทฤษฎีบางอย่างที่เราเคยเรียนมา เคยได้ยินมา…ที่เราเชื่อ แล้วจะกระทำต่อความโกรธนั้น
เช่น เราจะดูมัน เราจะรู้มันเฉยๆ เราจะเห็นมันเกิดแล้วมันดับ เราจะเห็นมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ตามที่อาจารย์สอนไว้
เมื่อความโกรธเกิดขึ้น เรากำลังดึงความรู้ทุกอย่างที่เราเคยเชื่อมาใช้กับมัน…เราเป็นแบบนั้นไหม ?
หรือเมื่อชีวิตที่พ้นจากทุกจุดอ้างอิง
พ้นจากทุกความเชื่อ
พ้นจากความรู้สึกว่ามันควรจะเป็นยังไง
แล้วจะเกิดการรู้มัน เห็นมัน รับรู้มันอย่างเฉยๆ หรือเห็นกระบวนการความเป็นไปของมันทั้งหมดได้เอง แม้กระทั่งในขณะนั้นจะเป็นเราที่รู้สึกโกรธด้วยซ้ำ
เราเป็นไหม…ถ้าเป็นเรารู้สึกโกรธ จะเกิดความคิดอีกอันหนึ่งว่า เราไม่ควรจะโกรธ เราควรจะเห็นความโกรธ…มีความคิดแบบนี้เกิดขึ้นไหม?
นั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็นอีกแล้ว !
มันคือสิ่งที่ควรจะเป็นได้ เพราะมันมีจุดอ้างอิงบางอย่าง มีความเชื่อ
แต่ถ้าปลดพันธการเหล่านี้ให้หมดไป มันจะเหลืออะไร ?
มันจะเหลือความเป็นทุกอย่าง…อย่างที่มันเป็น
เราจะเห็นทุกลีลาของมัน
มันจะเคลื่อนย้ายเปลี่ยนแปลงรูปแบบของพลังงานต่างๆ อย่างอิสระ
เราจะเห็นความเป็นทั้งหมดของมัน โดยไม่มีไอเดีย ความเชื่อ จุดอ้างอิงบางอย่าง ที่คอยรบกวนความเป็นทั้งหมดของกระแสของชีวิตนี้
นี่คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าประกาศตัวเองว่า ท่านคือผู้ที่ตื่นแล้ว คือ ตื่นขึ้นมาจากความเชื่อทั้งหมด ตื่นขึ้นมาจากจุดอ้างอิงในอดีตทั้งหมด
Camouflage
21-10-2564
ฟังธรรม :
https://youtu.be/LJ7LWQhRG68
ดาวน์โหลด mp3 :
https://mcdn.podbean.com/mf/download/8bx2ti/280.mp3
www.camouflagetalk.com