ตอนนี้เราทุกคนมั่นใจในการปฏิบัติธรรมที่เราทำอยู่ หรือเป็นอยู่มากขนาดไหน เราตอบได้ไหม?
ผมเชื่อว่าทุกคนจะตอบว่า…เรามั่นใจ
ไม่ว่าคนที่ฟังอยู่จะปฏิบัติแบบที่ผมบอก
หรือปฏิบัติแบบที่ครูบาอาจารย์ที่ตัวเองนับถือบอก
หรือว่าปฏิบัติตามหนังสือที่ตัวเองเชื่อบอก
เราทุกคนจะรู้สึกมั่นใจ
แต่คำถามผม คือ …
ความรู้สึกมั่นใจในการปฏิบัติของเรานั้น มันมาจากความเป็นตัวชีวิตนี้จริงๆ
หรือมาจากความเชื่อในวิธีปฏิบัติ
หรือมาจากความเชื่อในตัวบุคคลผู้สอน
หรือมาจากความเชื่อตามตำราที่น่าเชื่อถือ?
ถ้าเรารู้สึกมั่นใจต่อการปฏิบัติธรรมด้วยความเชื่อถือในตำรา หรือความเชื่อถือในครูบาอาจารย์ หรือความเชื่อถือในวิธีปฏิบัติ
นั่นคือความมั่นใจที่พร้อมจะสั่นคลอนกลายเป็นความไม่มั่นใจในอนาคต ไม่ว่าเราจะโดนอะไรกระตุกก็ตาม เราจะล้มทันที
แต่ถ้าเราตอบว่าเรามั่นใจจากการเข้าถึงตัวชีวิตนี้จริงๆ
คำถามถัดไปของผม…ในความเป็นตัวชีวิตนี้จริงๆ ในความที่ชีวิตนี้เป็นธรรมด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว มีใครสามารถจะรู้สึกมั่นใจกับมันได้ไหม มีใครต้องบังเกิดความรู้สึกมั่นใจกับมันได้ไหม?
พอจะนึกออกไหมว่า
คำว่าความมั่นใจนั้น ถ้าเราต้องพูด มันเป็นสักว่าคำพูดเฉยๆ
แต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้มีอยู่จริงหรอก
เราไม่สามารถจะบอกว่าเรามั่นใจว่าเราเป็น”คน”ได้
เราไม่สามารถจะเคยมีไอเดียหรือความรู้สึกที่เราจะบอกคนอื่นหรือบอกตัวเองว่า เรามั่นใจจริงๆ ว่าเราเป็น “คน”
ถ้าชีวิตนี้เป็นธรรมแล้ว เราเข้าถึงตัวชีวิตที่แท้จริงนี้แล้ว ชีวิตนี้เป็นการปฏิบัติธรรมแล้ว
มันจึงไม่มีใครจะมีความรู้สึกที่จะมั่นใจต่อการปฏิบัติธรรมของตัวเองได้เลย
ความรู้สึกมั่นใจที่เกิดขึ้น ในท้ายที่สุดมันจะนำไปสู่ความไม่มั่นใจ
นั่นก็คือชีวิตที่เป็นคู่
นั่นก็คือชีวิตที่อยู่ในระบบของการทำอะไรสักอย่างตามความคิด ตามความเชื่อ ก่อร่างสร้างวิธีปฏิบัติขึ้นมาต่อตัวชีวิตนี้
และด้วยความเป็นของคู่แบบนั้นตั้งแต่ต้นมือ จึงต้องเกิดของคู่ถัดไปคือ ความมั่นใจ และความไม่มั่นใจ
เพราะฉะนั้น คำถามผมเป็นคำถามสำคัญที่สุดต่อพวกเราทุกคน
ทุกวันนี้เรามั่นใจในการปฏิบัติธรรมหรือยัง? แล้วมันเป็นแบบไหน?
Camouflage
26-09-2565
ฟังธรรม :
https://youtu.be/5Dwymse8AJA
ดาวน์โหลด mp3 :
https://mcdn.podbean.com/mf/download/43aj4e/276.mp3
www.camouflagetalk.com
