การปฏิบัติธรรมสำหรับผมที่ผมสอนทุกคนนั้น…
ไม่ใช่การก้าวไปข้างหน้า
แต่คือการหยุดอยู่กับที่
สำรวจความโง่ ความงมงาย
ความเชื่อ ความเขลาของตัวเอง
ว่ามันมีอะไรบ้าง มันยังเหลืออะไรบ้าง
ไม่ใช่การวิ่งไปข้างหน้าโดยที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้อะไรเลย และไม่ใช่เพียงแค่พุ่งเข้าไปรีบๆทำ ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อจะได้อะไรบางอย่างดีๆตามที่เราเชื่อ นั่นไม่ใช่การปฏิบัติธรรม นั่นคือการสนองตัณหาแค่นั้น
เรามีหน้าที่ต่อตัวเองที่จะต้องรู้ว่า สิ่งที่ปิดบังความจริงทั้งหมดในชีวิตนี้คือ ความเชื่อ
สำรวจตัวเองด้วยตัวเราเอง เพราะต่อให้คนอื่นบอกว่าเรากำลังงมงายหรือมีความเชื่อแบบนี้ เราก็จะมีเหตุผลของเรา แล้วเราจะไม่เชื่อสิ่งที่ครูบาอาจารย์บอก มันก็วนอยู่แบบนี้แหละ
เพราะฉะนั้น เราทุกคนจะต้องกลับไปเห็นตัวเอง
ความเชื่อหรือความไม่เชื่อเล็กๆอันเดียวเท่านั้น มันก็เหมือนผงเข้าตา ทำให้เรามองอะไรก็ไม่ชัดทั้งนั้น
ความเชื่อหรือความไม่เชื่อนั้น จะชักนำ ชี้นำ สร้างเหตุผลให้เราเชื่อเพิ่มขึ้น
ชีวิตที่เป็นการปฏิบัติธรรมนั้นพ้นจากทุกความเชื่อและความไม่เชื่ออย่างสิ้นเชิง
เราเคยรู้ไหมว่าทำไมชีวิตเราต้องเชื่อ ทำไมต้องใช้ความเชื่อ เพราะลึกไปกว่านั้นคือเรามีความไม่มั่นคง เรามีความกลัว ความเชื่อเกิดขึ้นจากที่นั่น
เราเคยรู้ไหม…เห็นมั้ยว่าเราไม่เคยรู้อะไรเท่าไหร่ในชีวิต เราปฏิบัติธรรมมานานขนาดไหนแล้ว แต่เราไม่รู้เรื่องของชีวิต เรารู้แต่วิธีปฏิบัติให้ถูก ต้องทำยังไง
เพราะฉะนั้น ให้ชีวิตนี้เป็นชีวิตจริงๆ อย่าให้ชีวิตนี้เป็นแค่วิธีปฏิบัติธรรม
Camouflage
19-09-2564
ฟังธรรม :
https://youtu.be/07JCS9Msgqc
ดาวน์โหลด mp3 :
https://mcdn.podbean.com/mf/download/437yp5/275.mp3