261.เราชอบการติดและข้อง

261.เราชอบการติดและข้อง
 
นักปฏิบัติเราแยกไม่ออกว่า
อะไรคือการปฏิบัติกันแน่
 
เราตีไม่แตกว่า
แท้จริงวิถีชีวิตที่ถูกต้องนั้นคือตัวการปฏิบัติ
 
ยุคนี้เป็นยุคที่นักปฏิบัติวิ่งหาครูบาอาจารย์ วิ่งหาวิธีปฏิบัติ
 
ส่วนวิถีชีวิตก็ใช้ชีวิตแบบเดิมคือ
“อยู่ในทิศทางของความคิด และใช้ชีวิตตามความชอบ”
 
เพราะฉะนั้น วิธีปฏิบัติที่รับไปแทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย
 
เราไม่เข้าใจว่าการปฏิบัตินั้นไม่สามารถแยกออกจากวิถีชีวิตได้
มันคือสิ่งเดียวกัน
 
เดี๋ยวนี้การปฏิบัติธรรมนั้นเหมือนเข้าโรงเรียนกวดวิชา เอาเร็ว เอาลัด เอาสั้น เอามาทำ เหมือนซื้ออาหารแล้วเข้าไมโครเวฟกิน
 
เราไม่เข้าใจว่ามันคือการบ่มเพาะทั้งชีวิตนี้
มันคือกระบวนการของทั้งชีวิตนี้
 
เป็นเรื่องของการเข้าใกล้ธรรมชาติ
เข้าใกล้จุดกำเนิดดั้งเดิมของชีวิต
กลับไปที่จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่างคือ ความเงียบ
 
…เป็นจุดที่ไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีจุดสิ้นสุด และไม่เคยเปลี่ยนแปลง
…ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ
…เป็นที่แห่งความเป็นหนึ่ง ที่โอบอุ้มทั้งหมดเอาไว้
…เป็นที่แห่งความตื่น
…เป็นที่ที่ไม่เป็นอะไรกับอะไรทั้งนั้น
…เป็นที่ที่สะอาด สว่าง สงบ
…เป็นที่ที่ไม่ใช้การปฏิบัติในการเข้าถึง
…เป็นที่ที่พ้นไปจากคำว่าปฏิบัติ พ้นไปจากการทำอะไรอะไร
 
เคยสังเกตมั้ยว่าเราสนใจแต่เรื่องที่ติดและข้อง เราไม่สนใจอิสรภาพ
 
เราติดและข้องในความทุกข์ สุข
เราติดและข้องในความต้องการได้รับสิ่งดีๆ ทั้งหลาย
เราติดและข้องในความรู้
เราติดและข้องกับปัญญา
เราติดและข้องกับการต้องการได้รับอะไรมา และผลักไสบางอย่างที่เราไม่ต้องการ
 
ไปสังเกตดู ชีวิตเราชอบนั้น…เราชอบการติดและข้อง เราไม่ชอบอิสรภาพ
 
เราแค่ชอบการติดและข้องในความคิดว่าจะไปสู่อิสรภาพยังไง
เราไม่ชอบอิสรภาพ
 
เราชอบการกระทำบางอย่างที่ไปสู่อิสรภาพ
เราไม่ชอบอิสรภาพ
 
เราติดและข้องอยู่กับเส้นทาง
เราจึงไปไม่ถึงจุดหมาย
 
เราพยายามทำเรื่องที่ไม่ต้องทำ
และเราไม่ทำเรื่องที่ต้องทำ
 
เหมือนเราพยายามปฏิบัติธรรม
แต่ไม่พยายามมีวิถีชีวิต
 
Camouflage
13-06-2564
 
ฟังธรรม :
https://youtu.be/lhDfT9Ekyu8
 
ดาวน์โหลด mp3 :
https://mcdn.podbean.com/mf/download/vm54yh/261.mp3