A: กลับมาจากพบกับอาจารย์ ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะมีวินัย ปฏิบัติในรูปแบบได้ ตามที่รับปากอาจารย์ไว้ เช้า1ชั่วโมง เย็น1ชั่วโมง ( อจ. อนุญาติคนทำงานประจำ เหลือ 45 นาที)
แต่ก็ลองทำ แม้ว่าจะไปทำงานสาย แต่ก็พยายามลองปรับ หลายครั้ง
ทั้งชั่วโมงรู้สึกแต่ว่า เรานี่ฟุ้งมากฟุ้งมายจะได้เรื่องไหมนี่ แต่ก็อดทนทำหน้าที่ ตามคำครูอาจารย์
ท่านบอกว่า เราไปเข้าภาวนามาแล้ว กำลังมีโมเมนต์ตั้ม เมื่อออกมาจากการเก็บตัว เรามีหน้าที่ต้องรักษาโมเมนต์ตั้มที่เกิดขึ้นนี้ ด้วยความอดทนและวินัย อย่าให้ความเพียรที่ผ่านมาสูญเปล่า
จึงได้ทำในรูปแบบต่อเนื่องจนถึงวันที่ 7 ทำเช้ารอบเย็นรอบไม่คาดหวังอะไร ฟุ้งชิหายจะหวังอะไร 555
อยู่ๆ มันก็เห็นอะไรบางสิ่ง
คือ เริ่มจากรู้สึกว่า วันนี้ใจมันอยู่กับเนื้อกับตัว คือ รู้ร่างกายมันยืน มันเดิน รู้ทั้งแท่ง ทั่วๆ
หลงไปก็มาที่เนื้อที่ตัว หลงไป ก็มาที่เนื้อที่ตัว ก็ยังไม่รู้สึกอะไร
จนสักพัก มันเห็น
เห็นความรู้สึกตัวในแต่ละอิริยาบถนั้น และเห็นการฟุ้งๆๆ ที่คอยฟุ้งๆๆ ออกไป
เห็นสองอันนี้ถูกรู้ เห็นใจที่เห็นสองอันนี้เสมอกัน ไม่รู้สึกต่าง ไม่รู้สึกว่า รู้ตัวอยู่ดีกว่า ฟุ้งไปไม่ดี
คือ เห็นมันเท่าเทียมกัน เพราะมันโดนรู้เหมือนกัน
และเข้าใจว่า อ้อ จิตมีธรรมชาติฟุ้งแบบนี้นี่เอง
เมื่อมีกำลังแค่นี้ ก็ฟุ้งประมาณนี้
เออ รับได้ๆ ก็มันเป็นแบบนี้จริงๆ จริงประมาณนี้ ไม่เกินนี้
แป้บนึงก็เห็นอาการใจฟู ยินดี ที่เกิดความรู้สึกนี้
ก็ใส่ใจอีกทีว่า เอ้า ความยินดีในสภาวะเกิดขึ้นละ เออก็ทำต่อ ดูต่อ จนครบเวลา
นี่เกิดเมื่อวันก่อน ก็ผ่านไปละ วันถัดมาก็ฟุ้งกระจายเหมือนเดิม 555 แต่ก็ทำหน้าที่ต่อไปค่ะ
ป.ล. พวกเรา หลังจากกลับมา ก็ตั้งกลุ่มกัน แล้วก็ส่งเข้ามาว่าใครทำรูปแบบแล้วบ้าง เพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
Camouflage : สาธุ อ่านแล้วประทับใจมากเลยครับ ไม่เสียแรงเปล่า ทั้งผู้สอน และ ผู้ถูกสอนนะครับ 🙂
ขอให้แค่ทำหน้าที่อย่างมีวินัยต่อไป
ไม่ต้องคาดหวังอะไรนะครับ
เห็นได้ด้วยตัวเองแล้วใช่มั้ยครับ
พลังแห่งความไม่คาดหวัง
พลังแห่งการแค่ทำหน้าที่
เส้นทางของอนัตตาครับ
A: กราบขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ
จะตั้งใจทำตามคำแนะนำ
ฟังธรรม และปฏิบัติธรรมต่อไป
น้อมบุญกุศล กราบหลวงพ่อและอาจารย์
และขอบคุณมายังแอดมินด้วยค่ะ
สาธุๆๆ??????