A: สวัสดีค่ะ คุณ camouflage วันนี้หนูอยากจะมาเล่า ไม่ได้จะมาถามอะไรนะคะ ^^ หนูอาจจะเล่าไม่รู้เรื่อง พิมวนไปวนมา เรียบเรียงประโยคไม่ถูก ต้องขอโทษก่อนนะคะ ^^……………………คือหนูสนใจการปฏิบัติธรรมมาหลายปีแล้วค่ะ 4ปีแล้วมั้งค่ะ
หนูอ่านมา ปฏิบัติมา เกือบ 4ปี หนูว่ามันผิดเยอะ มาก มากเลยค่ะ หนูจะยกตัวอย่างนะคะ >>> อย่างคำที่คุณสอนว่า
++++ ก็แค่รู้ ว่าเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องสนใจมัน +++++
หนูก้อปฏิบัติใช่ไหมค่ะ แต่เมื่อก่อนหนูไม่ค่อยได้ทำในรูปแบบนะคะ อาจเพราะต้องทำงานด้วย
แต่หนูอ่านของคุณcamouflage เยอะมากเลยนะคะ อ่านหมด คลิปก็ฟังครบ ฟังซ้ำเยอะมาก >>>> แต่หนูย้อนกลับไปในอดีต การปฏิบัติของหนูเป็นแบบนี้ค่ะ >>>>> อย่างความคิดเกิดขึ้น หนูก้อทำตามที่คุณสอนเลยค่ะ หนูรู้ว่าเป็นแบบนี้ ความคิดเกิดขึ้น บางทีก้อรู้ แต่มันเข้าไปในความคิดแล้วนะคะ เข้าไปน้อย เข้าไปเยอะ แล้วแต่
อย่างความคิดไม่แรง หนูรู้ขึ้นมา หนูก้อทำตามที่คุณบอกว่า ไม่ต้องสนใจ >>> แต่ไม่ต้องสนใจ ของหนูเมื่อก่อน มันผิดสุดๆ คือ หนูจะ หนีมัน แบบ ต้อต้านอะค่ะ หนูจะไปรู้กาย ก็อย่างที่คุณบอกคือ รู้สึกตัว
แต่หนูเข้าใจผิด หนูไปควานหา ความรู้สึก ตัว ความรู้สึกตัวที่หนูควานหา มันเลยเป็น จุดๆอะค่ะ เหมือนมีตำแหน่ง ตอนนั้นหนูก้อบอกตัวเองนะคะ ว่าเราไม่ได้คิด ไม่ได้สร้างความรู้สึกตัว มันเกิดขึ้นเอง
แต่หนูย้อนกลับไป โห!!!!!!!! หนูสร้างความรู้สึกตัวสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ อะค่ะ แต่หนูหลอกตัวเองว่า เนี่ยมันปกติแล้ว แต่ย้อนกลับไป เฮ้ย ไอ้ปกติ มันเป็นแบบ อึดอัดนิดๆ พูดไม่ถูก มีตำแหน่งอีก ก้อคือเราสร้างขึ้นมาอะค่ะ มัน เป็นอาการต่อต้าน รังเกียจ ผลักไส ความคิด เพราะพอความคิดมันไม่ดับใช่ไหมค่ะ ลึกๆ หนูหงุดหงิดมาก เฮ้ย มันยังไม่ดับอีก เกลียดมัน เกลียดมัน แล้วก้อมาพยายามกลับมารู้สึกตัว ไอ้ที่หนูสร้างอะค่ะ แล้วก็ ซ้อนคิด ซ้อนคิด ซ้อนคิด เข้าไปอีกว่า เฮ้ยเนี่ย ความรู้สึกตัวแบบธรรมชาติ เกิดขึ้นเอง
หนูจำได้เมื่อก่อน หนูไม่มั่นใจในการปฏิบัติเลย หนูแอบบคิดเรื่อยว่า ธรรมะ มันมีจริงๆหรือเนี่ย แบบแอบ ไม่ค่อยเชื่อ นิดๆ …. แต่หนูก้อพยายามทำนะค่ะ ทำผิดเยอะเลยย 555 หลงไปในโลก บ้าง บางที หลง เยอะมากเลยค่ะ
##### แต่ที่หนูไม่ลืม ที่จะทำในทุกวันเลย คือ หนู ฟังคลิปของคุณcamouflage ทุกเช้าเลยค่ะ เปิดทุกเช้า แบบลำโพงเลย จนแม่ก้อบอกว่า โห ฟังอะไรนักหนา เมื่อไรจะไปบวช ^^
มันเหมือนคลิปของคุณ คือ เสียง ที่ทำให้หนู ไปทำงานได้ อย่างเวลาหนูไปทำงาน มันทุกข์มากเลยค่ะ คื อ ความทุกข์ ที่หนูพูดถึงนี้ ไม่ใช่ ทุกข์ แบบที่คนอื่นๆเขาคิดว่านี้คือทุกข์กันนะคะ คืออย่างที่คุณcamouflage บอกเลย แบบเวลาเราเดินทางไปทำงาน ไปกินข้าว ไปคุยโน้นคุยโน้น คุยนี้ ไปมีความสุขเฮฮาปาตี้สร้างสรรค์ บลาๆๆ ทำอะไรก้อตามที่คนบนโลก เขาคิดว่ามีความสุข>>>>>>หนูก้อคิดนะค่ะ ว่ามันก้อเป็นความสุขจริงๆ ไม่ปฏิเสธเลย แต่มันไม่อยู่ตลอดอะค่ะ สักพักมันก้อหายไป เดี๋ยวก้อเบื่ออีกแหละ ต้องไปทำงาน ไปคุยมีความสุข เดี๋ยวก้อทุกข์ ทุกข์โน้น ทุกข์นี้ และก้อมีความสุข และพอความคิดทุกข์ๆๆมา เราก้อบอกว่านี้คือทุกข์อย่าไปคิดสิ โหยยยยยยยย แต่ทำไม่เคยได้เลยค่ะ
ค่ะ หนูจะสรุปว่า ไอ้ที่เขาบอกว่ามีความสุขกัน เหมือนเราต้อง พยายาม ดิ้นรนให้ได้ความสุขนั้นมา หรือแม้แต่ไม่ต้องดิ้นรน เดี๋ยวมันก้อหายไป มันวนลูปจิง หนูไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลยค่ะ
หนูไม่อยากเป็นคนเดี๋ยวดี เดี๋ยวบ้า เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยว สุข >>>>หนูเลยชอบการปฏิบัติธรรมมาก ถึงแม้เมื่อก่อนหนูจะปฏิบัติผิดเยอะ หลงโลก บ้าง น้อยบ้าง เยอะบ้าง +++แต่ที่หนูไม่เคยลืม คือ ฟังคลิปเสียง ของคุณcamouflage ทุกวัน +++
โชคดีจังเลยนะคะ ที่คลิปของคุณมีเยอะมาก หนูก้อเปิดตลอดเลยค่ะ ตอนเช้า ก่อนไปทำงาน ตอนกลับมาบ้าน ตอนกินข้าว ตอนนั่งเขียนหนังสือ หนูก้อเปิดคลิปเสียงของคุณแบบคลอไปแบบนั้น เหมือนเป็นBackgroundอะค่ะ ^^ แต่เมื่อก่อนหนูไม่ค่อยได้ปฏิบัติแบบจริงจังมาก ไม่ได้ปฏิบัติในรูปแบบ อาจเพราะเหมือนมีเรื่องทำเยอะ ไหนจะไปทำงานอีกอะค่ะ
************************ หนูจะเข้าเรื่องแล้วนะคะ….. จนมาเข้าปีที่4 หนูไม่ต้องไปทำงานแล้วค่ะ ได้อยู่บ้าน เป็นอิสระ หนูเลยบอกกับตัวเองว่าเราจะปฏิบัติในรูปแบบ จัดสวนเลยค่ะ ทำบ้านให้ร่มรื่น แต่หนูบวกกับเล่นโยคะ ด้วยนะคะ คือจะมีโยคะ ท่านึงอะค่ะ ชื่อว่า ท่าอูฐ Camel Pose (Ustrasana) มันเป็นโยคะที่ทำให้เรา ระบบการหายใจดีขึ้นค่ะ แล้วก้อยืด กระดูกสันหลัง เหมือนแบบพอตรงนี้เราดี เวลาเราปฏิบัติในรูปแบบ เดินจงกรม นั่งยกมือ มันจะทำได้นานค่ะ ไม่ปวดหลังเลย แล้วแบบมันโล่งอะค่ะ คงเป็นเพราะระบบหายใจเราดีขึ้น ปลอดโปร่ง มันส่งเสริมการปฏิบัติดีมากเลยค่ะ
แล้วในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนนี้หนูก้อเข้าใจแล้วค่ะ หนูว่า หนูมาถูกทางแล้ว หนูว่าหนูเข้าใจแล้ว ว่าทางที่ถูกต้องเป็นแบบไหน ย้อนกลับไปประโยคนี้นะคะ >>>>> ++++ ก็แค่รู้ ว่าเป็นแบบนั้นเอง ไม่ต้องสนใจมัน +++++
“ก็แค่รู้ ว่าเป็นแบบนั้นเอง” อย่างอย่าง ความสุขเกิดขึ้น ก็รู้ว่าเป็นแบบนั้นเอง ก็ไม่ได้สนใจ …..คือมันเป็นแบบนี้ค่ะ อย่างความสุขเกิดขึ้น หรือ แม้แต่ความทุกข์ ก้อตามนะค่ะ {{{{ ก็รู้ว่าเป็นแบบนั้นเอง ก็ไม่ได้สนใจ }}}}}
คือจริงแล้ว หนูรู้ความทุกข์ ความสุขอะค่ะ หนูเห็นมันเลย บางทีมันยังไม่ทันเป็นความคิดเลยนะค่ะ แต่บางทีมันก้อเป็นเรื่องราวขึ้นมาแล้ว แต่มัน ความคิดมันไม่เปื้อนตัวหนูอะค่ะ เหมือนหนูเห็นเลย เห็นมัน เออ มันเป็นแบบนั้นเองง คือคำว่าเป็นแบบนั้นเองเนี่ย สมัยก่อน หนูเข้าใจอีกแบบนึงเลยนะค่ะ แต่ตอนนี้หนูเข้าใจอีกอย่างนึง
ตอนนี้หนูรู้ ว่า โห ธรรมะสุดยอดจริงๆๆๆ อ่อ ไอ้เป็นแบบนั้นเอง มันเป็นอย่างไงกันแน่ เหมือนหนูได้อยู่กับความคิดอะค่ะ เห็นมันเลย มันแสดงโน้นนี้นั้น ทำโน้นนี้นั้น บลาๆ ให้เราเห็นเลยนะค่ะ บ้าบอคอแตกของมันไปเรื่อยย แต่ความคิดมันไม่เปื้อนตัวหนูอะค่ะ มันแบบ เหมือนหนู ไม่ได้สนใจมันเลย หนูไม่สนใจความคิดเลยสักนิด แต่มันรู้อยู่ แปลกแต่จริง
ที่จะพิมเล่าให้คุณฟัง หนูยังพิมไม่ถูกเลยค่ะ หนู ไม่ได้แทรกแซงความคิดด้วยนะคะ ไม่ได้จัดการมันเลย หนูไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ แต่หนู รู้ หนูเห็น ทุกอย่างเลย
>>>>>>ตอนนี้หนูเลยรู้เลยค่ะ คำว่า “”รู้อยู่ มันเป็นแบบนั้นเอง แต่ ไม่ต้องสนใจมัน”” >>>>> ไม่ต้องสนใจมัน <<<<< อ่อ เข้าใจแล้ว ….หนูเลยรู้ไงค่ะ ว่าเมื่อก่อนอะ ทำผิดมาตลอดเลยยยยยย ……
สมัยก่อน คำว่า ไม่สนใจมัน ของหนู คือหนูหนีมัน อะค่ะ หนูสู้กับมัน แล้วจะกลับมารู้สึกตัว ซึ่งไอ้คำว่ารู้สึกตัวสมัยก่อนของหนู ย้อนกลับไป หนูก้อหลอกตัวเองอีกก 555 ซ้อนคิดสุดๆอะค่ะ
แต่ตอนนี้หนูรู้แล้ว ไอ้คำว่ารู้สึกตัว มันคือว่า อยู่กับกายกับใจจริงๆ อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนที่คุณcamouflage ถามตอบกับคุณคนๆนึงแล้วเขาบอกว่า **** อยู่กับกายกับใจ แล้วมันจะอยู่แบบอยู่ *** ปกติอยู่ มันไม่ใช่เรากลับมารู้สึกตัว พยายามรู้สึกตัว ไม่ใช่แบบนั้นเลยอะค่ะ
มันเหมือนมันจะอยู่ มันอยู่อะค่ะ ไม่มีตำแหน่งด้วยนะค่ะ เราไม่ต้องไปควานหามันด้วย พูดยากสุดๆเลยค่ะ
หนูลองทดลองนะค่ะ หนูลองไปอ่านเรื่องโลกๆ เรื่องแบบนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อน หนูจะเครียดมาก แต่ตอนนี้หนูลองอ่าน หนูเข้าใจในเนื้อหาข่าว หนูรู้เรื่องปกติ ตามแบบโลกๆเลยค่ะ ตอนแรกมันเหมือนจะเข้าไปเครียด แล้วมันเหมือนว่า เราปฏิบัติมาใช่ไหมค่ะ มันจะเป็นแบบนี้เลยค่ะ วู๊บ มา เหมือน ชาไปทั้งตัวเลยอะค่ะ แต่ไอ้ที่หนูบอกว่า ชา มันเป็นความปกตินะค่ะ คือเราไม่เครียด แต่เรารับรู้เนื้อข่าวได้ปกติ
>>>>>ที่หนูเล่าตรงจุดนี้ เพราะสมัยก่อนหนูคิดว่า การปฏิบัติธรรม เราจะต้องเฉย(แบบก้อนหินอะค่ะ) เราเหมือนไม่มีความรู้สึก ชินชาทุกอย่าง …………
แต่ตอนนี้หนูรู้แล้วค่ะ คำว่าปกติ คำว่าเฉย ที่คุณชอบพูดถึง มันหมายถึง อย่างเรารับรู้อะไร อ่านข่าว อยู่บนโลก เราก้อยังคงรับรู้ได้ทุกอย่าง รู้เรื่องราว รู้ว่าอะไรอะไรเป็นอะไร แต่เราไม่ทุกข์กับมัน แต่มันก้อไม่ได้มีความสุขนะค่ะ
แต่หนูว่าแบบนี้ดีกว่ามีความสุขอีกค่ะ ย้อนกลับไป มีความสุขมันเหนื่อยนะค่ะ ใจมันขึ้นๆสูงๆ
เป็นปกติแบบนี้ ดีกว่ามีความสุขมากเลยค่ะ แถมไม่ได้เฉยแบบก้อนหินด้วยนะคะ ….ปกติแต่รับรู้ได้ทุกอย่าง มันดีกว่าที่หนูคิดไว้มากเลยค่ะ
แต่หนูสังเกตนะคะ ว่า เวลามีความสุข มันจะหลงเข้าไปในความสุขง่ายกว่าความทุกข์ค่ะ ……. คือเวลามีความสุข มันไหลเข้าไปง่ายจัง บางที หลงไปนาน
แต่เวลามีความทุกข์ โหยยย รู้สึกจิตตั้งมั่นดีกว่าค่ะ หนูเลยจำที่คุณบอกได้ว่า ความทุกข์เป็นครูที่ดีที่สุดของเรา
หนูขอเล่าแค่นี้ก่อนดีกว่าค่ะ ที่จริงมีอีกเยอะที่หนูอยากจะเล่า แต่มันพิมไม่ถูก เรียบเรียงไม่ถูกเลยค่ะ พิมวนไปวนมา สุดท้ายนี้ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยนะคะ ที่ทำคลิปออกมาเยอะๆเลย มันทำให้หนูยืนหยัดมาถึงวันนี้ได้^^ ทั้งๆที่ระหว่างทางก้อหลงโลกไปเยอะเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
Camouflage:
555 อ่านไปยิ้มไป
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์แห่งความอดทน ที่ไม่เลิกอ่าน ไม่เลิกฟัง ไม่เลิกปฏิบัติครับ
ธรรมะในแง่การลงมือปฏิบัติ เป็นศิลปะขั้นสูงมากๆครับ
การถ่ายทอดธรรมะออกมาเป็นภาษาจึงยากมากครับ
คนที่รีบด่วนปฏิเสธเพียงเพราะภาษาการถ่ายทอด จึงเท่ากับปิดโอกาสตัวเองครับ
คนฉลาดจะรู้จักนำไปปฏิบัติ อย่างซื่อตรง ทดลองจนเห็นผลว่าใช่หรือไม่ใช่ด้วยตัวเอง
แล้วความศรัทธาในธรรมะของพระพุทธเจ้าจึงค่อยบังเกิดขึ้นในใจเราครับ
เห็นมั้ยครับ ว่าศรัทธานั้นเกิดขึ้น หลังจากได้หลักธรรม แล้วนำไปปฏิบัติจนเห็นผล
นี่เรียกว่า ศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญาครับ เป็นลักษณะของลูกศิษย์พระพุทธเจ้าครับ
ไม่ใช่ศรัทธาตามความคิด ความเชื่อ ความชอบ ความพอใจ แบบนี้เรียกศรัทธางมงาย เป็นศรัทธาที่ง่อนแง่น
ศรัทธาเช่นนี้ เมื่อกิเลส เปลี่ยนจากความชอบ เป็นความไม่ชอบ ความพอใจเป็นความไม่พอใจ ก็พร้อมจะซวนเซ เป็นไม้หลักปักเลน เรียกว่ากิเลสลากเอาไปกินง่ายๆครับ นั่นเพราะไม่ได้ศรัทธาที่หลักปฏิบัติธรรมครับ
A: ขอบคุณอีกครั้งนะคะ _/\_
Camouflage: สาธุครับ