“จิตเดิมแท้” ของเราเป็นของบริสุทธิ์โดยเด็ดขาด และถ้าเราได้รู้จักใจของเราเอง
และรู้แจ้งชัดว่าตัวธรรมชาติแท้ของเราคืออะไรแล้วเราจะลุถึง “พุทธภาวะ” ได้ทุกๆคน..
เมื่อไหร่ที่เราจะอยู่ในฐานะที่ “รู้จักใจของเราเอง“
เมื่อเราใช้ปัญญาของเราในการพิจารณาในภายในเรา
ย่อมมีความสว่างแจ่มแจ้งทั้งภายในและภายนอก นั่นคือเราอยู่ในฐานะที่ “รู้จักใจของเราเอง“
.
การรู้จักใจของเราคืออะไร ?
การรู้จักใจของเราเอง
คือ การลุถึงวิมุตติ…
คือ การหลุดเป็นอิสระ…
.
การลุถึงวิมุตติคืออะไร ?
การรู้ถึงวิมุตติ..
คือ การลุถึงสมาธิฝ่ายปัญญา
ซึ่งเป็น “ความไม่ต้องคิด“
.
ความไม่ต้องคิดคืออะไร ?
ความไม่ต้องคิด..
คือการเห็นและการรู้สิ่งทั้งหลายทั้งปวงตามที่เป็นจริง ด้วยใจที่ไม่มีอะไรห่อหุ้มพัวพัน ซึ่งเมื่อเราใช้มัน
มันแทรกเข้าไปได้ในทุกสิ่ง
แต่มันจะไม่ติดแจอยู่กับสิ่งใดเลย…
สิ่งที่เราจะต้องทำนั้นเพียงการชำระจิตให้ใสกระจ่าง เพื่อวิญญาณทั้งหกเมื่อแล่นไปตามอายตนะทั้งหก จะไม่ถูกทำให้เศร้าหมองโดยอารมณ์ทั้งหก
เมื่อใดใจของเราทำหน้าที่ของมันได้โดยอิสระ ปราศจากอุปสรรคและอยู่ในสถานะที่จะมาหรือจะไปได้โดยอิสระ เมื่อนั้นชื่อว่าเราได้บรรลุสมาธิฝ่ายปัญญาหรืออิสรภาพ…
สถานะเช่นนี้มีนามว่าการกระทำหน้าที่ของ “ความไม่ต้องคิด“
หากแต่ว่าการหักห้ามความคิดถึงสิ่งใดๆ หรือให้ความคิดทั้งหมดถูกกดเอาไว้ ย่อมเป็นการกดธรรมะไว้ไม่ให้ปรากฏหรือเป็นไปตามที่ควรจะเป็น
ซึ่งข้อนี้ย่อมเป็นความเห็นผิด…
สังฆปริณายกที่หก ท่านเว่ยหล่าง
ท่านพุทธทาส..แปล