การเห็นหยาบ หรือละเอียด ไม่สำคัญ
ความสำคัญ คือความแจ่มแจ้งในความปรากฏของสิ่งต่างๆในขณะนี้
วิถีของการมีชีวิต คือความแจ่มแจ้ง
ไม่มีใครได้อะไรจากการแจ่มแจ้งในชีวิต
ไม่มีใครจะกลายไปเป็นอะไร จากความแจ่มแจ้ง
มีแค่ความแจ่มแจ้งต่อสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเห็นสภาวะหยาบหรือละเอียด จึงไม่มีความสำคัญอะไร
เพราะการเห็นหยาบ หรือละเอียดนั้นเกิดขึ้นจากเหตุของกำลังสมาธิ ซึ่งไม่เที่ยง พร้อมจะเปลี่ยนแปลงเสมอ
แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลย คือ ความแจ่มแจ้ง
เช่น แจ่มแจ้งต่อเหตุปัจจัยทั้งหมด ที่ส่งผลให้การเห็นนั้น ถูกเรียกว่าหยาบ หรือละเอียด
เมื่อเราเข้าใจเช่นนี้ จึงหมดปัญหาของการให้คุณค่าว่าเห็นละเอียด ดีกว่า เห็นหยาบๆ หรือให้คุณค่าว่า คนนี้ภาวนาดีกว่าคนนั้น
ถ้าเรายึดถือว่าจะต้องเป็นการเห็นที่ละเอียด (ปรมัตถ์) ถึงจะดี แม้ว่ามันจะถูกบอกว่าถูกต้องก็จริง … แต่ถ้าความคิดได้ให้ค่ามันว่าถูกต้องแล้ว หรือดีกว่า เจ๋งกว่า…ทิศทางก็จะเกิดขึ้น … ความคับแคบก็จะเกิดขึ้น
และทิศทางที่ความคิดบอกว่าถูกต้องนั้นเอง คือตัวปิดบังความแจ่มแจ้งทั้งหมดไว้อย่างมิดชิด แนบเนียน
แล้วชีวิตก็ไม่จริงแล้ว
การเห็นนั้นมีทั้งหยาบและละเอียดอยู่ตลอดเวลา มันจะเป็นอะไรก็ได้ ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยในขณะนั้นๆ
ถ้าเราเลือกว่าละเอียดดีกว่าหยาบ นั่นก็คือทิศทาง
ดังนั้น สิ่งที่เท่ากัน ไม่ว่าสภาวะจะหยาบหรือละเอียด คือ ความแจ่มแจ้ง ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย
Camouflage
01-05-2565