เราเข้าใจแก่นของการปฏิบัติธรรมไหม?
เราเข้าใจไหมว่า
มันไม่ใช่ทำด้วยความจำ
ไม่ใช่ทำด้วยความเชื่อ
ไม่ใช่ทำด้วยความหวังว่าเราจะได้อะไรหรือจะเป็นยังไง
กระบวนการที่เรียกว่าวิธีปฏิบัติธรรมนั้น จะถูกคลอดออกมาจากชีวิตของเราแต่ละคนเอง
เราจะเป็นแสงสว่างของตัวเอง
แต่ทุกวันนี้การปฏิบัติธรรมของเราอยู่ในโครงสร้างของการใช้ความเชื่อ…เชื่อแล้วเอาไปทำ
เราไม่เข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านสอนว่า
จงมาลองดูเถิด
ท่านไม่ได้สอนว่า
จงเชื่อแล้วเอาไปทำดูเถิด
เราพยายามทำทุกอย่างด้วยความเชื่อ เพื่อจะไปถึงเป้าหมายที่เราต้องการ
เราไม่เข้าใจแก่นของชีวิตจริงๆ
เราไม่เข้าใจว่า #การปฏิบัติธรรมนั้นมันคลอดออกมาจากการใช้ชีวิต
ชีวิตนี้ทำไมยังทุกข์อยู่ ทุกข์เพราะอะไร? “นี่คืออริยสัจ4”
ถ้าเราค่อยๆ สาวกลับไป เราจะค่อยๆ เข้าใจการใช้ชีวิตที่ถูกต้องมากขึ้นเรื่อยๆ นี่คือ “ชีวิตที่เป็นมรรค”
เช่น เราเริ่มรู้แล้วว่าไม่ควรพูดมาก เราเริ่มรู้แล้วว่าความต้องการหรือความอยากใดๆ นั้นเป็นทุกข์ เราเริ่มรู้แล้วว่าความโกรธมันไม่ดี เราเริ่มเห็นความทุกข์มากมายในชีวิตที่ผ่านมาของเรา และใช้สติปัญญาพิจารณาว่าทำไม ทำไม ทำไม???
เพราะฉะนั้น วิธีปฏิบัติธรรมจึงเกิดขึ้นได้จากความเข้าใจอย่างแท้จริงในกองทุกข์นี้ มันจะค่อยๆ คลอดออกมา
แต่ทุกวันนี้เราไม่ได้ชอบแบบนั้น เราต้องการแบบ…บอกมาเลย แล้วเดี๋ยวเอาไปทำ
เรานึกว่าวิธีปฏิบัติธรรมเป็นเหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เรานึกว่ามันง่ายแบบนั้น”ในเชิงของการได้มา”
แต่แท้จริงแล้ว มันคือการใช้ทั้งชีวิต และเมื่อเราใช้ทั้งชีวิตจริงๆ… มันจึงจะง่าย
Camouflage
03-07-2564