เราไม่ซื่อ

เรากลายเป็นคนฉลาด ไม่ใช่คนซื่อ

เรากลายเป็นคนเก่ง ไม่ใช่คนซื่อ

เรากลายเป็นคนที่รู้ทฤษฎีทุกอย่าง ไม่ใช่คนซื่อ

เราขาดคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดต่อความเจริญที่แท้จริง

เรามีแต่คุณสมบัติของความเป็นคน

ความซื่อนั้นเป็นความเป็นกลางอย่างยิ่ง

ความเป็นกลางอย่างยิ่งนั้นเป็นสมาธิอย่างยิ่ง

เราขาดแค่ความซื่อ เราจะขาดทุกสิ่งทุกอย่าง

เมื่อความซื่อเข้าครอบครองจิตใจดวงนี้ มิจฉาทิฏฐิจะค่อยๆ หายไป ตัวอันใหญ่โตเราจะค่อยๆ เล็กลง เมื่อไหร่ที่ตัวเล็กลง ปัญญาจะเกิดขึ้น เพราะมีสัมมาทิฏฐิ

เราหวังจะได้ทุกอย่างที่ดี แต่เราไม่เคยรู้ว่าเหตุที่ต้องทำคืออะไรเลย เราเรียกว่าเราฉลาด แต่จริงๆ โง่

ความซื่อนั้น…หาเอาจากคนอื่นได้ไหม หาจากพระไตรปิฎกได้ไหม หาจากครูบาอาจารย์ได้ไหม เหมือนเราวิ่งตามหา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เราวิ่งตามมาทั้งชีวิต เราหาออกนอกตัว

พระพุทธอยู่ที่ไหน?

อยู่ที่ความรู้ ตื่น เบิกบาน ในใจดวงนี้

พระธรรมอยู่ที่ไหน?

อยู่ที่ความจริงที่ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานได้เห็นแล้ว คือใจดวงนี้

เมื่อใจดวงนี้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานที่เห็นความจริงที่เรียกว่าธรรมะแล้ว ความเป็นพระสงฆ์ก็เกิดขึ้นในใจดวงนี้

เราหาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ที่ไหน?

เรายังวิ่งออกข้างนอกอยู่ไหม หรือหาเจอที่ใจเราเอง หาเจอที่ใจดวงนี้เอง

เราทุกคนมีความเป็นพระสงฆ์ในใจอยู่เนืองเนือง #หาพระในใจตัวเองให้เจอ

จิตใจที่เป็นปกติว่างจากกิเลส ว่างจากความยึดมั่นถือมั่น ในขณะนั้นๆ ความเป็นพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เกิดขึ้นในใจเรา นี่คือที่พึ่งของเรา นี่คือพระรัตนตรัยของเรา พึ่งพระรัตนตรัยในใจดวงนี้

ทุกอย่างที่พระพุทธเจ้าสอน มันมีอยู่กับเราอยู่แล้ว เราไม่เห็นค่ามันแค่นั้นเอง

นี่คือของจริง นี่คือพระจริงๆ นี่คือพระที่เรารู้สึกและสัมผัสได้ด้วยตัวเราเอง เหมือนที่เรากินข้าวแล้วก็อิ่มด้วยตัวเราเอง

เราไม่ต้องไปนั่งเดาว่าพระองค์ไหนเป็นของจริง ของจริงอยู่กับเราอยู่แล้ว ใช้ให้เป็น อยู่กับความจริงเอาไว้

#อย่าใช้ชีวิตวิ่งไปตามความเชื่อ มันเจริญยาก

#Camouflage

20-09-2563

212. ซื่อ…ลืม…ศิลปะอันยิ่งใหญ่

ฟังธรรม : https://youtu.be/Ovz2fI9Ugx8