ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความสงบสุขที่เป็นตัวชีวิตจริงๆ
ถ้าเราไม่เข้าใจว่า ตัวชีวิตที่แท้จริงคือความสงบสุข เราจะทำทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณของความกลัว ของความคิดหรือความเชื่อ และสุดท้ายมันก็คือความสับสน ยิ่งยุคข้อมูลข่าวสารเฟคนิวส์มีเต็มไปหมด มันคือความสับสนทั้งหมด
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้???
เพราะเราไม่ไว้ใจธรรมชาติของตัวเองจริงๆ
ธรรมชาติอะไรกันแน่ที่สงบสุข
เราต้องไว้ใจอันนั้น
เราต้องไว้ใจความสงบสุข
ท่านพุทธทาสบอกว่า สะอาด สว่าง สงบ 3 คำนี้ก็พอ
ก็คือ เราไว้ใจในขณะที่สะอาด สว่าง สงบ
เราไม่สามารถจะรู้ได้จริงๆ หรอกว่าอะไรดีจริงๆ อะไรไม่ดีจริงๆ
ผมจะยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น เราอาจจะเชื่อเรื่องธรรมชาติบำบัดว่าดีที่สุด ส่วนแพทย์แผนทางตะวันตกเลวร้ายที่สุด แต่เราคงจะเห็นคนหลายคนที่กินยามาตลอดชีวิตแล้วเขาก็ยังอยู่ได้แข็งแรงดี นึกออกมั้ย
เราต้องเข้าใจว่าสิ่งที่อยู่นอกตัวทั้งหมดนั้น เราไม่รู้หรอกว่าอะไรมันจริงไม่จริง ดีไม่ดีได้แค่ไหน แม้ว่ามันจะมีดีไม่ดีกว่าจริงๆ แต่ความยึดมั่นกับมันนั้นเป็นปัญหาใหญ่ เพราะว่าสิ่งที่มากกว่านั้นก็คือ กรรมของแต่ละคนที่มี ธาตุขันธุ์ของแต่ละคนที่ได้รับมา
เพราะฉะนั้น จุดที่เราจะไว้ใจได้ที่สุดในชีวิตของเราแต่ละคนไม่ใช่ความรู้ของสิ่งภายนอกทั้งหลาย
สิ่งที่เราไว้ใจได้เพียงอย่างเดียวคือจุดที่สงบสุขนั้น
ถ้าเราไว้ใจถูกที่ ไม่ว่าสิ่งที่เราเผชิญมันจะดีหรือไม่ดี มันจะถูกหรือผิด มันก็จะไม่ส่งผลกระเทือนต่อเรามากมาย
เพราะว่าเราไม่ได้เอาชีวิตไปไว้ใจกับสิ่งที่สามารถถูกหรือผิด หรือดีหรือไม่ดีได้ เพราะเหล่านั้นคือ ”ความเชื่อ”
เรามีหน้าที่ต้องไว้ใจในสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงเท่านั้น
ถ้าเราไว้ใจในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ เราจะต้องทุกข์ เราจะต้องผิดหวัง เราจะต้องเสียใจ
เพราะเราเอาชีวิตไปพึ่งพิงกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คิด เราจะต้องเสียใจ…เราอยู่ผิดที่
เวลาเรามีปัญหาหรือต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้จะเลือกวิธีไหนดี เราอาจจะมีความคิดว่าไปทำอย่างนี้ดีกว่า รึเอ๊ะอย่างโน้นดีกว่า แต่เคยสังเกตไหมว่าเราสับสนในทางเลือกต่างๆ นั้น
ผมพูดรวมถึงทุกอย่างในกิจกรรมของชีวิตเราด้วย
เคยสังเกตไหมว่ามันคือ ความสับสน คล้ายๆ มันไม่มั่นไม่เหมาะว่า อืมมม…เราจะทำอย่างนี้แหละ
เราอยู่กับความสับสนในแต่ละการเลือกของชีวิต หรือเราอยู่ในที่ที่สงบสุข แล้วเกิดปัญญาขึ้นมา หรือเกิดความหยั่งรู้ขึ้นมาว่า “อันนี้แหละ”
แต่ไม่ใช่ว่าสิ่งที่อันนี้แหละ (สิ่งที่หยั่งรู้) จะต้องถูกนะ แต่อันนี้แหละคือความสงบสุข
เราเลือกว่าโอเคจะทำตามอันนี้แหละ มันเป็นความสงบสุข ไม่ใช่ความสับสน
การใช้ชีวิตอยู่ให้ถูกที่ตรงนั้น คือสิ่งจำเป็นที่สุด ไม่เกี่ยวกับว่าอันนั้นแหละแล้วมันก็ต้องดี แต่ชีวิตเราจะไม่อยู่กับความสับสน แค่นั้นเอง
นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะสื่อสารในการใช้ชีวิตว่า ชีวิตเราไม่อยู่กับความสับสน
ถ้ามันเป็นความสับสนอยู่ เราต้องปล่อยมันไปก่อน เพราะเราเลือกไปก็มีโอกาสผิดมากกว่าถูก
และถ้าเลือกไปด้วยความสับสน และไม่มั่นใจอยู่แล้ว ก็จะทำไปด้วยความไม่มั่นใจสับสนอยู่ดี
ทั้งหมดของเส้นทางนี้คือความทุกข์ เราไม่ได้อยู่ในที่ที่ควรจะเป็น
นี่คือตัวอย่างการใช้ชีวิตที่ผมอยากจะสอนทุกคน