คนเราที่มักปฏิบัติธรรมผิดทาง
ดูๆแล้ว…ไม่มีอะไรมากมาย
สาเหตุเพราะคนๆนั้นไม่มีหลัก
เลยซวนเซ ตกทางเอาง่ายๆ
พอไม่มีหลักจิตใจก็อ่อนแอ
แยกแยะไม่ออก ว่าอะไรเป็นทาง อะไรไม่ใช่ทาง
หลับหูหลับตาทำไป
ด้วยความหวังว่า จะดี จะก้าวหน้า
แทนที่จะเร็ว กลับกลายเป็นช้า
แทนที่จะ แค่รู้ แค่เห็น ก็มัวแต่”ทำ”
มัวแต่พาจิตไปทำนี่ทำนั่น ดูนี่ดูนั่น
เดี๋ยวส่งจิตออกนอก เดี๋ยวส่งจิตเข้าใน
แทนที่จะแค่รู้ อยู่กับรู้
เหมือนคนนั่งอยู่บนฝั่ง
กลับกระโจนลงไปในน้ำ ไปรู้ไปดู
แทนที่จะได้เจริญวิปัสสนา
เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
กลับไปเจริญอัตตาอยู่ทั้งวันทั้งคืน
ทำไมจึงเรียกว่าเจริญอัตตา
เพราะมีตัวเรา พยายามหาทาง
ที่จะ”ทำ”อยู่ทุกลมหายใจเข้าออก
ไม่เคยรู้จัก การไม่ทำอะไร
ไม่เคยรู้จัก สภาพรู้เอง
ไม่เคยรู้จัก สภาพเป็นเอง
จึงไม่เคยได้เจริญวิปัสสนา
ได้เห็นอนัตตาเหมือนกับคนอื่นเขาบ้างเลย
ทั้งหมดทั้งสิ้น เพราะเป็นคนไม่มีหลัก
ยังไม่เข้าใจหลักอย่างแท้จริง
Camouflage